Respuestas
Neskak 15 urte zituen, ez zen polita, ezta itsusia ere, baina irribarre egiten zuenean, non zegoen argitzen zuen, zerbait baldarra eta zalantzazkoa zen, bere autoestimua ez zegoen altu, bere bertuteak baino gehiago ikusten zituelako bere akatsak, eta, bat-batean, bera iritsi zen mutil nagusi, beltzaran eta erakargarri bat, eder sentiarazten zuena. Neska ez zen inoiz mutil batekin egon, inork ez zion azaldu nola tratatu behar zuen mutil batek, inork ez zion esan bere ondoan norbait behar zuela, eta hark ez zuela beste inor behar. Sexu-harremanez baino ez zioten hitz egin, eta babestu egin behar zuela, baina inork ez zion bere burua maila emozionalean babesteaz hitz egin. Beraz, mutil horrekin hasi zen, jakin gabe zain egon behar zuela zalantza handiz, baina lehen maitasunaren pozez. Dena ematen zuen bere alde, eta lehen urtea zoragarria izan zen. Pixkanaka-pixkanaka bere akatsak ikusarazten hasi zitzaion, batzuetan besteen aurrean puztu egiten zituen batez ere. Bere buruarengan konfiantza galtzen ari zen, eta oraindik ere irribarre zintzoa bazuen ere, ez zuen lehen bezala irribarre egiten. Hazten eta heltzen joan ziren, baina haien arteko harremana ez zen hazi. Berak nahi zuena egiten zuen, beste neska batzuekin zegoen, engainatu egiten zuen, gezurra esaten zion. Jeloskortasuna jaten zitzaion, baina ez zuen errealitatea ikusi nahi, bere harremana ez zela ona leporatzen zion. Lau urteko harremanaren ondoren, bikoteak egun bai eta egun ez eztabaidatzen zuen, elkarri min ematen zioten, sare sozialetan zelatatzen ziren, euren mugikorrak. Hain gaizki sentitzen zen, non noizbait bere burua zauritzeraino iritsi zen, baina berak ez zuen inorekin hitz egiten, ez zuen inorengan konfiantzarik gertatzen ari zena kontatzeko, eta ez zekien zein neurritaraino zen normala harreman mota hori, inork ez baitzion azaldu. Elkartzearen azken urtea infernua izan zen bientzat, baina inork ez zuen harremana hausten, ez ohituragatik, ez errutinagatik, baina ez zen maitasun osasuntsua, ez zekiten harreman batek zer esan nahi zuen, ezta nola sentiarazi behar zituen ere. Egun batean, beste pertsona bat ezagutu zuen, mutil bat, ondo sentiarazten zuena, baloratzen zuena, bere bertuteak nabarmentzen zituena eta dibertitzen zena. Ordura arte pentsatu zuena bikote-harreman normala ez zela konturatu zen, biak ari zirela mina hartzen eta ez zela ona bietako inorentzat. Sei urte baino gehiagoko harremanaren ondoren, bere lehen maitasunarekin hautsi zuen, bere irribarreak ia ez zuen distirarik, ez zen ziur sentitzen ondoren gertatuko zenaz. Mutil hura ezagutu zuen, baina ez zuen nahi berriro minik egin ziezaioten, beldur zen, ez zuen uste inork benetan maiteko zuenik. Pixkanaka-pixkanaka mutil horrek bihotza irabazi zion, bera zen bezala gustatzen zitzaiola erakutsi zion, ezagutzea eta maitatzea merezi zuen eta pixkanaka irribarrea itzuli zitzaion, benetan irribarre egiten hasi zen, zoriontsu zen. Eta egun batean, lagun on batek esan zion: "6 urte ziren benetan irribarre egiten ikusten ez zintudala", eta bera are zoriontsuagoa izan zen, bazekielako harreman horrekin gertatzen zena gertatzen zela, irauten zuela edo ez zuela deskubritu harreman osasuntsua zela, eta nolakoa zen batuketa egiten zuen norbaitekin egotea eta ez alde egitea.