Question

5 ejemplo de conototibo y no conotatibo

Answer 1

Las oraciones no connotativas son oraciones que inclueyen adjetivos de tres tipos: 
1- Posesivos: mio, tuyo, nuestro...etc.
2- Demostrativos: este, ese. aquello...etc.
3-Indefinidos: poco, mucho, tal, cada...etc.

Por ejemplo: 

1-  El coche ahora es mio.
2- Nuestra casa en la costa.
3- Este Verano viajamos. 
4- Hay Poca gente en la ciudad.
5- Muchas niñas bailan salsa. 

Las oraciones connotativas son aquellas que incluyen un adjetivo que expresa caracteristicas especificas del sustantivo. 

Por ejemplo: 

1-  Me gusta el vestido elegante. 
2- La casa es bonita. 
3- El dia está soleado.
4- Los niños son sinceros. 
5- Que buen profesor!

Answer 2

Aínda foi onte, en Compostela, cando viamos cruzar unha figura esvelta e impecablemente vestida, e díxenlle á miña muller: Este que atravesa agora é Vidal Abascal. Nada podía suxerirme que esta Real Academia Galega me había chamar para substituí-lo gran xeómetra. Dende unha aldea de Rebón, en Moraña, traen, Señores Académicos, ás portas deste senado cultural alguén que mira para si e non entende por que a Academia reparou nel. Repítolles en público o que en privado e por escrito xa lles manifestei: convocan a entrar en substitución dun gran matemático a quen nin é doutor nin leva trazas de selo; convocan a un aprendiz de moitas cousas e mestre de ningunha. Dígolle-la miña verdade: os méritos que esta Academia quixo ver en min redúcense a saber disimula-la miña ignorancia, ou con horas de traballo, ou laborando man con man con xente de valía. O resto fíxoo este País, que me deu os medios para estudiar e que, por mor da nosa lingua, deume unha paixón pola ecoloxía lingüística que, unida á que teño polos meus, é a que me bota fóra da cama cada mañá. Eu non lles son outra cousa. Só a xenerosidade desta Academia explica que eu estea agora aquí. O profesor Vidal Abascal, en cambio, foi e será sempre unha gloria da ciencia galega. A súa obra Geometría integral sobre las superficies curvas, de 1952, levou o Premio Alfonso X do Consello Superior de Investigacións Científicas, e a do ano seguinte, Fundamentos de la Geometría Integral mereceu o premio da Academia de las Ciencias de Madrid. No mesmo ano publicou Cálculo de órbitas de estrellas dobles visuales. Precisamente para o cálculo desas órbitas, tema da súa tese, acabou inventando o orbígrafo, aparato que permite trazar no papel a curva que representa os ángulos de posición en función dos das distancias, respectando rigorosamente a lei das áreas. Foi o introductor dos estudios de Xeometría Diferencial na nosa Universidade, e en particular, os estudios sobre foliacións, que soubo irradiar a outras universidades españolas. Así, no 56 publicou a Introducción a la Geometría Diferencial.